Inmiddels is het ongeveer een maand geleden dat ik een bezoekje bracht aan Konijnenopvang Knaller hier een paar straten verderop. Al een hele poos had ik het idee om een lief klein konijntje als huisdier te nemen. Iets om mee te knuffelen en gewoon voor de gezelligheid, zo’n klein pluizebolletje in huis. Toen ik daar de poort opendeed en binnenkwam keek ik mijn ogen uit: waar ik ook keek .. overal konijnen! Binnen.. buiten.. in alle hoekjes en gaatjes stonden mooie grote kooien met de liefste pluizenbolletjes. Groot, klein, dik, dun. In alle soorten en maten waren ze!

Na een korte rondleiding viel mijn oog eigenlijk al gelijk op een heel lief klein bolletje dat nog maar net was binnengebracht. Een jaartje geleden was ze op straat gevonden, en ze had het heel fijn gehad bij haar vindster.. maar was nu op zoek naar een ander thuis. Die wil ik wel graag mee naar huis nemen! Okee, en welk mannetje wil je daar dan bij? Huh, wat? Mannetje? Ja.. konijnen zijn groepsdieren en zijn veel blijer met z’n tweetjes dan alleen, dus wij zetten eigenlijk nooit konijntjes alleen uit.. altijd als een koppeltje. OK, daar moest ik dan wel heel even over nadenken, maar eigenlijk.. als een konijntje lukt, moet twee ook geen probleem zijn toch?

Dus.. weer terug naar huis. En eigenlijk voordat ik thuis was (5 minuten lopen), wist ik het al. Okee.. .dan maar twee! Een weekje later was dus de koppeling. Bij de opvang zetten ze het mannetje (niet 100% meer natuurlijk, voordat ik straks een heel nest vol pluizebollen heb) bij het vrouwtje, en kijken of ze elkaar een beetje kunnen waarderen. Na een week bleek dat dit heel goed ging bij deze twee en dat ik ze mocht komen halen! Inmiddels zijn ze nu dus twee weekjes bij mij thuis, ze hebben een eigen rennetje in de hal en mogen dus af en toe eruit om bij mij op de bank te zitten of even los te hupsen. Heerlijk om te zien hoe blij ze zijn met z’n tweetjes:  ze spelen en knuffelen constant met elkaar. En, wat ze bij de opvang ook zeiden..elkaar wassen. En geloof me, dat is echt het allerschattigste om te zien! Tony gaat dan op zijn achterpootjes zitten en pakt met zijn andere pootjes een van zijn oortjes vast en begint dat dat heel voorzichtig te likken. Echt.. kon wel janken toen ik het voor het eerst zag, haha!

En kijk dan.. hoe blij ze met elkaar zijn! Als ze niet als een idioot door de kamer of door hun rennetje racen, zitten ze eigenlijk altijd wel heel dicht bij elkaar. Echt Jut&Jul samen, terwijl ze bij de opvang nog niet veel van elkaar moesten hebben! Terwijl ik dit blogje schrijf hupsen ze met z’n tweetjes door de kamer heen. Dat doen ze nu sinds woensdag, toen heb ik ze voor het eerst echt los gelaten. Daarvoor zaten ze gewoon altijd bij me op de bank, maar nu mogen ze dus ook hupsen in de kamer.

 

En of ze dat doen! Ze glijden over het laminaat, en hebben inmiddels ieder hoekje van de kamer al gehad. Jup, ook het hoekje achter de televisie waar de kabels hangen… Foei Twix! Maar joh, kijk dat pluizige snoetje dan. Daar kan je toch gewoon niet boos om worden? Ok, misschien in het begin wel een heel klein beetje. Het was toch mijn kabeltje tot de hemel (lees: Netflix) wat nu in twee stukken lag. Oei… Maar gelukkig had ik nog genoeg andere kabeltjes liggen, en was dat snel gefixt. Twix heeft nog wel een tijdje heel schuldig gekeken, dus denk dat ze het wel begrepen heeft hahah! 😉

 

Voor nu hou ik het even hierbij, maar be prepared voor nog meer bunnytales! Avonturen van Twix en Tony komen eraan! In de tussentijd kun je ze ook volgen op hun eigen Instragram-account @twixtony. Jaja, je hebt een hipsterhuisdier.. of je hebt het niet he! 😉